Jak żyć z tarczycą?
Opublikowano: 15 sierpnia 2021

Tarczyca to gruczoł o charakterystycznym kształcie motyla, który znajduje się w szyi każdego człowieka. Jest ona bardzo ważna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Zbudowana została z dwóch hormonów – tyroksyny i trijodotyroniny. Są one odpowiedzialne za przemianę materii, procesy energetyczne i cały metabolizm.

Choroby tarczycy – niedoczynność i nadczynność

Niedoczynność tarczycy to choroba autoimmunologiczna, która może rozwinąć się naturalnie, ale także wystąpić po skomplikowanych zabiegach, operacjach czy naświetlaniu. Jej objawy to ciągłe zmęczenie, senność, zaburzenia koncentracji, przyrost wagi, obrzęki i zaparcia, a także nieprzyjemne uczucie ciągłego zimna.

U osoby cierpiącej na tę przypadłość następuje pogorszenie nastroju psychicznego, porównywalne z depresją. Pojawiają się problemy związane z wypadaniem włosów, łamliwością paznokci, suchością skóry, która staje się szorstka, głównie na łokciach i kolanach. Mogą nastąpić zaburzenia miesiączkowania, a także problemy z zajściem w ciążę.

Osoba chora na niedoczynność tarczycy przybiera znacznie na wadze, pojawia się u niej tzw.” brzuch tarczycowy”. Dzieje się, tak ponieważ tkanka tłuszczowa gromadzi się głównie w okolicy nad i pod pępkiem. Dodatkowo zaburzona zostaje perystaltyka jelit, a w jej efekcie pojawiają się zaparcia i gazy sprawiające, że brzuch powiększa się również wizualnie. Rozmieszczenie tkanki tłuszczowej na brzuchu ma bezpośredni związek z wystąpieniem nadciśnienia, cukrzycy, zawału serca i innych chorób, w tym i raka.

W niedoczynności tarczycy można zauważyć również przyrost wagi na twarzy, ramionach czy udach. Spowodowane jest to również obrzękami i zatrzymywaniem wody w organizmie. Osoby chore na niedoczynność tarczycy są skazane na branie lekarstw prawdopodobnie do końca życia. Bardzo ważne jest też przyjmowanie mikroelementów i witamin, w tym najważniejszą witaminę D3. Dieta chorego na tarczycę powinna zawierać jak najmniej soli, nie może być jednak bardzo restrykcyjna. Podstawą prawidłowego żywienia w niedoczynności jest białko roślinne i zwierzęce. Wystrzegać należy się soi i zielonej herbaty. Konieczna jest również aktywność fizyczna.

Nadczynność tarczycy to stan, kiedy organizm ma za dużo hormonów tarczycowych – przejawia się to przyśpieszeniem jego pracy. Nadczynność tarczycy może być jawna i subkliniczna. W przypadku nadczynności jawnej nadmiar hormonów tarczycowych można odkryć poprzez wyniki badań chorego. Subkliniczna nadczynność jest trudniejsza do zdiagnozowania, ponieważ nie powoduje objawów.

Typowymi objawami nadczynności jest gwałtowne chudnięcie, uczucie gorąca,  niepokój , lęk, bezsenność, biegunki, przyśpieszona czynność serca i jego kołatanie. Występuje również wytrzeszcz oczu, podwójne widzenie, obrzęki spojówek i ich zaczerwienienie. Nadczynność tarczycy można leczyć farmakologicznie, jodem promieniotwórczym lub operacyjnie.

Inne choroby tarczycy

Hashimoto jest jedną z najczęściej diagnozowanych chorób tarczycy. Stan zapalny, który się pojawia, niszczy gruczoł tarczycy i rozregulowuje jego pracę. Choroba ta spowodowana jest jej niedoczynnością.

Przełom tarczycowy to choroba, która bezpośrednio zagraża życiu. Jest o tyle groźna, że może rozwinąć się w ciągu zaledwie kilku godzin. Jest wynikiem nieodpowiedniego leczenia lub braku leczenia nadczynności tarczycy.

Do innych chorób tarczycy zaliczyć można wole. Jest to powiększenie tarczycy, w którym występują guzki. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że guzki mogą również występować bez wola jako osobna choroba tarczycy.

Ostatnia kategoria to nowotwory tarczycy. Podobnie jak i inne nowotwory, mogą przybierać złośliwą postać. Można je wykryć poprzez specjalistyczne badania laboratoryjne.

Co robić, gdy ma się problemy z tarczycą?

Z chorobami tarczycy można żyć, ale trzeba cały czas pozostawać pod kontrolą lekarza i badać się regularnie. Niezbędne jest przyjmowanie przepisanych przez lekarza leków oraz przestrzeganie odpowiedniej diety. Pozwoli to na załagodzenie większości negatywnych efektów tej przypadłości.