Autentyczny kontakt terapeuty i pacjenta z łagodną naturą psa to spotkanie oparte na bliskości i wzajemnym zaufaniu. Wsparcie zwierzęcia umożliwia wygaszanie albo pobudzanie i uaktywnianie zróżnicowanych obszarów poznawczych uczestnika terapii. Ważnym elementem dogoterapii jest stymulowanie zmysłów pacjenta i poszukiwanie przewodniego kanału sensorycznego, niezbędnego w nawiązaniu pozytywnej relacji z terapeutą i psem. Opiekun zwierzęcia powinien mieć gruntowne przygotowanie merytorycznego z wielu dziedzin, świadomość indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznego, jak również jego ograniczeń.
Wykorzystanie terapii kontaktowej pozwala nawiązać łączność z otoczeniem za pomocą bliskiego, dotykowego kontaktu z psem-terapeutą. Dogoterapia umożliwia koncentrowanie uwagi na niewerbalnych komunikatach pacjenta, będących źródłem wiarygodnych sygnałów płynących z ciała. Terapeutyczny kontakt z psem ułatwia też nadawanie znaczenia ledwo zauważalnym gestom osób dotkniętych głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Jak podaje Mirella Michalewska – pedagog specjalny, dogoterapeuta, trenerka i miłośniczka psów – w dogoterapii ważne są pojedyncze spojrzenia uczestnika terapii, uśmiechy i ruchy podejmowane celowo w stronę psa. W procesie terapeutycznym zadaniem opiekuna zwierzęcia jest z kolei weryfikowanie zauważanych bodźców i ich sekwencyjne stosowanie celem utrwalenia schematu pracy z psem.
Obecność psiego terapeuty podczas terapii pedagogicznej, stymulacji polisensorycznej czy zajęć z komunikacji wspomagającej umożliwia wprowadzenie różnorodności do utartych dotąd schematów postępowania. Zastosowanie terapii kontaktowej z udziałem psa to elementarny środek emocjonalnej komunikacji, pozwalający na zaspokojenie podstawowych potrzeb psychologicznych człowieka, takich jak: poczucie bezpieczeństwa, ciepła, bliskości i miłości. Praktyczny wymiar spotkania ze zwierzęciem daje terapeucie możliwość oddziaływania na wielu szczeblach rozwoju fizycznego, poznawczego oraz procesów myślowych podopiecznego. Jeżeli w rezultacie takich spotkań terapeutycznych uda się wyzwolić u pacjenta pozytywne emocje – radość okazaną przez uśmiech albo okrzyk – terapię można uznać za niezwykle cenną.
Mirella Michalewska podkreśla, że zachowanie odpowiednich środków bezpieczeństwa i przestrzeganie podstawowych zasad pracy z psem są wyrazem szacunku do uczestników dogoterapii i samego czworonoga. Rolą dogoterapeuty jest wyznaczanie planu działania, opracowywanie scenariuszy zajęć z wyszczególnieniem w nich działalności psa oraz formułowaniem indywidualnych celów terapii dla konkretnej osoby. Ponadto, dogoterapeuta jest odpowiedzialny za swojego psa, co oznacza, że powinien zapewnić zwierzęciu dobre warunki pracy, które uwzględnią: potrzeby fizyczne i psychiczne czworonoga, określony i nieprzekraczalny czas pracy, możliwość skorzystania z przerwy na wybiegu w otoczeniu pozwalającym na całkowity relaks i stały dostęp do wody.
Artykuł powstał przy współpracy z redakcją czasopisma Terapia Specjalna.
WhPr
Tagi: dogoterapia zwierzęta, pies, terapia, zdrowie
Dodaj komentarz